นี่คือโพสต์ที่แปลด้วย AI
K-คอนเทนต์ _ การเปลี่ยนแปลงของเนื้อหา (ภาพยนตร์)
- ภาษาที่เขียน: ภาษาเกาหลี
- •
-
ประเทศอ้างอิง: ประเทศเกาหลีใต้
- •
- ความบันเทิง
0000-00-00 00:00:00
เลือกภาษา
สรุปโดย AI ของ durumis
- ในช่วงทศวรรษ 1990 ภาพยนตร์เกาหลีนั้นไม่เป็นที่นิยมเท่าภาพยนตร์ฮอลลีวูด แต่หลังจากความสำเร็จของภาพยนตร์ “쉬리” ในปี 1997 และการเปิดตัวของโรงภาพยนตร์มัลติเพล็กซ์ CGV ในปี 1998 ภาพยนตร์เกาหลีก็ได้เริ่มเติบโตอย่างรวดเร็ว
- โดยเฉพาะในปี 1998 “การประท้วงเรียกร้องให้คงระบบโควต้าหน้าจอ” ได้ทำให้บุคลากรในวงการภาพยนตร์ออกมาเดินขบวนเพื่อเรียกร้องให้คงไว้ซึ่งระบบโควต้าหน้าจอ และได้รับความสนใจจากประชาชนทั่วไป รัฐบาลจึงยอมรับข้อเรียกร้องดังกล่าวและคงไว้ซึ่งระบบโควต้าหน้าจอ
- การเปิดตัวของมัลติเพล็กซ์และการคงไว้ซึ่งระบบโควต้าหน้าจอ มีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งต่อการเติบโตและการขยายตัวของอุตสาหกรรมภาพยนตร์เกาหลีสู่ระดับโลก ปัจจุบันภาพยนตร์เกาหลีได้รับการยอมรับในระดับโลก
การเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมสื่อนำไปสู่การขยายขอบเขตของ K-Content ไปทั่วโลก
ในยุค 1990 ผู้คนกว่า 90% เลือกดูหนังฮอลลีวูด เมื่อถามว่า "จะไปดูหนังเรื่องไหนดี?"
ในขณะนั้น หากใครบอกให้ไปดูหนังเกาหลี จะถูกต่อว่าด้วยประโยคประมาณว่า "ใครจะไปดูหนังเกาหลีกัน"
แต่ตอนนี้ หนังเกาหลีมีจำนวนภาพยนตร์ที่ทำรายได้ทะลุ 10 ล้านคนดูมากมาย
และยังกวาดรางวัลจากเทศกาลภาพยนตร์ระดับโลกมากมาย ทำให้หนังเกาหลีเริ่มขยายขอบเขตสู่ระดับโลก
เบื้องหลังความสำเร็จนี้มีสภาพแวดล้อมสื่อ 2 ประการที่ส่งผลอย่างมาก
นั่นคือ มัลติเพล็กซ์และระบบควอต้าหน้าจอ
หนังเกาหลีแบ่งออกเป็น 2 ยุคก่อนและหลังการเปิดตัวภาพยนตร์เรื่อง "ชิริ" ในปี 1997 และการเปิดตัว CGV คังเบียนในปี 1998
ชิริ ถือเป็นหนังบล็อกบัสเตอร์แทบจะเรื่องแรกของเกาหลี ที่ทุ่มทุนสร้างสูงถึง 3,200 ล้านวอน ซึ่งเป็นจำนวนเงินมหาศาลในขณะนั้น
อาจเป็นเพราะเห็นถึงศักยภาพของภาพยนตร์เรื่องนี้ จึงทำให้ในปี 1998 CGV เปิดตัวโรงภาพยนตร์มัลติเพล็กซ์ที่มีโรงฉาย 11 โรงในเทคโนมาร์ทสถานีคังเบียน
ต่อมาในปี 2000 เมกาบ็อกซ์เปิดตัวโรงภาพยนตร์ที่มีโรงฉาย 16 โรงในโคเอ็กซ์
หลังจากนั้นในปี 2001 ภาพยนตร์เรื่อง "ธงชาติเกาหลีโบกสะบัด" และ "ซิลมิโด" ทำรายได้ทะลุ 10 ล้านคนดู เปิดยุคภาพยนตร์ 10 ล้านคนดูอย่างแท้จริง
โรงภาพยนตร์มัลติเพล็กซ์ มีจำนวนโรงฉายมากขึ้น ทำให้มีผู้ชมมากขึ้น เนื่องจากมีโรงฉายจำนวนมากและสภาพแวดล้อมการชมภาพยนตร์ที่สะดวกสบาย
อย่างไรก็ตาม แม้จะมีโรงภาพยนตร์มากขึ้น แต่ก็ยากที่จะสรุปว่าหนังเกาหลีเติบโตขึ้นอย่างเดียว เพราะมีปัจจัยสำคัญอีกอย่างหนึ่ง
นั่นคือ ระบบควอต้าหน้าจอ
สหรัฐอเมริกาเรียกร้องให้ยกเลิกระบบควอต้าหน้าจอของเกาหลี โดยใช้การค้าระหว่างประเทศกับเกาหลีเป็นข้ออ้าง ในขณะนั้นรัฐบาลเกาหลีมีแนวโน้มที่จะยอมรับข้อเรียกร้องนี้
ในปี 1998 และ 1999 เกิดปรากฏการณ์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน นั่นคือ "การชุมนุมเรียกร้องให้รักษาระบบควอต้าหน้าจอ"
นักแสดง นักกำกับ ผู้ช่วย ผู้ผลิต แม้กระทั่งนักศึกษาสาขาภาพยนตร์ มารวมตัวกันนับพันคน
พวกเขานำเสนอความทุ่มเทด้วยการโกนหัวเพื่อแสดงพลังและเดินขบวนไปตามถนนเพื่อประกาศให้โลกรู้ถึงระบบควอต้าหน้าจอ
ภาพในเวลานั้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การที่ดาราดังนับร้อยมาร่วมเดินขบวน ทำให้ประชาชนทั่วประเทศให้ความสนใจ
สุดท้ายรัฐบาลก็ตัดสินใจรักษาระบบควอต้าหน้าจอต่อ ภายใต้อิทธิพลของดารา
และสหรัฐอเมริกาเองก็ต้องยอมรับเช่นกัน
นอกจากนี้ ความรักในภาพยนตร์ของอดีตประธานาธิบดีคิมแดจุง ที่ได้รับเลือกตั้งในปี 1998 ก็มีส่วนสำคัญอย่างมาก
การรักษาระบบควอต้าหน้าจอและการเปิดตัวมัลติเพล็กซ์ นับเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้ภาพยนตร์เกาหลีพัฒนาเป็นอุตสาหกรรม
และทำให้ภาพยนตร์เกาหลีกลายเป็นภาพยนตร์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก
